Mijn verhaal: Voor en Na
Op 14 maart 2004 veranderde mijn hele leven. Na deze dag was niets nog hetzelfde. Vanaf deze dag werd mijn leven opgedeeld in een voor- en een na-periode. Het is een dag waarvan iedere seconde op mijn netvlies gebrand staat. Ik kan die dag zo weer oproepen uit mijn geheugen en herbeleven: mijn gedachten, mijn gevoelens, mijn handelingen,… Dit was de dag dat de koers van mijn leven zou bepalen (al wist ik dat toen nog niet).
14 maart 2004 was de dag dat mijn broer overleed in een verkeersongeval.
Plots. Zomaar. Onaangekondigd. Onverwacht. Ongewild.
Daar stond ik dan als 15 jarige. De wereld viel op mijn hoofd.
De Dood. Ik had er al van gehoord. Ik kende er wel iets van. Ik wist van z’n bestaan. Het speelt zich af, ginds, daar. Ver van mijn eigen bed, mijn eigen huis, mijn eigen gezin.
Of toch niet… Blijkbaar.
Mijn hele wereldbeeld aan diggelen. Ik begreep er niets van. Ik begreep nergens nog iets van. Alles voelt plots vreemd aan. Wereldvreemd.
Maar ik voelde al snel dat de wereld verder draaide. Zonder mij, vooral dan in het begin. Na een poos ondernam ik pogingen om mee te draaien, maar die pogingen deden me vooral duizelen.
Gelukkig. Hoe onaannemelijk het ook leek in het begin, na een poos kon ik weer meedraaien. Ik kon de wereld terug doen draaien. En ja, ik heb regelmatig nog eens een duizeling gevoeld. Maar dat vond ik niet erg. Want zo zag mijn wereld er vanaf dan uit. Anders.
Alles is anders. Want jijzelf bent anders. Veranderd.
14 maart 2004 heeft mijn leven veranderd. Het heeft de richting in mijn leven bepaald. Zowel op korte als op lange termijn. In mijn geval heeft het mijn leven dieper gemaakt, vol betekenis, vol groei, vol empathie. Ik zou er alles aan doen om mijn broer terug te krijgen! Maar tegelijk ben ik dankbaar. Dankbaar wat ik heb geleerd dankzij deze verlieservaring. En trots op mezelf, hoe ik ermee ben om gegaan.
Vandaag staat ‘anderen helpen met een verlieservaring’ centraal in mijn leven. Het geeft mij energie. Het geeft mij betekenis. Ik wil er zijn voor kinderen en jongeren die iemand missen of wiens ouders zijn gescheiden. Dat klinkt waarschijnlijk erg altruïstisch. Maar dat is het eigenlijk niet. Want door bezig te zijn met rouw en verlies, voel ik me iedere dag verbonden met mijn broer. Het helpt mij om betekenis te geven aan het overlijden van mijn broer, zodat ik het gemis kan dragen. Dus in dat opzicht is de missie in mijn leven eerder egoïstisch. Maar dat vind ik in dit geval helemaal niet erg. Het voelt aan als twee vliegen in één klap: ik help anderen én ik help mezelf.
Meer over Els Rogier
Els Rogier is een rouwtherapeut gespecialiseerd in verlies-en rouwbegeleiding bij kinderen en jongeren en hun gezin, volwassenen en personen met een verstandelijke beperking. Ze heeft meer dan tien jaar ervaring in het begeleiden van rouwgroepen en rouwenden. Je kan bij haar terecht voor rouwbegeleiding in haar praktijk Goedmoed te Gent.